اما متاسفانه در سال های اخیر به دلایل متعدد آمار ازدواج روند نزولی نشان می دهد. برای مثال آمار ازدواج از 538599 در سال 93 به 520240 در سال 94 رسید. یعنی در یک سال بیش از 18 هزار نفر از جوانان به ازدواج بی رغبت شده اند.

البته این کاهش میل و رغبت مساله جدیدی نیست. نمودار زیر تغییرات نرخ ازدواج و طلاق را در 20 سال گذشته (۹۳-۱۳۷۵) نشان می‌دهد:

از سوی دیگر میزان طلاق نیز روند رو به رشدی داشته است. میزان طلاق از 117384 در سال 93 به 122340 در سال 94 رسیده است.

اکنون دیگر تبعات اجتماعی و فرهنگی این آمار نگران کننده از افزایش طلاق و کاهش ازدواج بر کسی پوشیده نیست. اما براستی دلیل اینکه جوانان تمایل کمتری به ازدواج نشان می دهند چیست؟

معضلات اقتصادی

بسیاری از جوانان در پاسخ به این سوال پای مسائل اقتصادی را وسط می کشند. نداشتن شغل ثابت و درآمد قابل اتکا، گرانی مسکن، سختی تهیه ملزومات زندگی و هزینه های جاری موانعی هستند که باعث می شوند بسیاری از پسران جوان از خیر این امر خیر بگذرند.

خانواده دختران نیز عمدتا دست به گریبان تهیه جهیزیه فرزندان خود هستند. مخصوصاً اگر خانواده ای چند فرزند دختر با تفاوت سنی کم داشته باشد.

حل این مشکل تنها با ایجاد اشتغال، کنترل تورم و رکود و همچنین اعطای تسهیلات امکانپذیر است که تمامی این وظایف متوجه دولت است. البته اخیرا و با تصویب مجلس میزان وام ازدواج از 3 میلیون تومان به 10 میلیون تومان افزایش یافته است که می توان این اقدام را آغازگر حرکت و بیداری مسئولین برای حل معضل بزرگ جوانان دانست.

مشکلات فرهنگی

کاهش میزان ازدواج حتی در میان اقشار مرفه و متمول جامعه نشان دهنده این واقعیت است که مشکلات اقتصادی تنها دلیل آن نیست. تغییر سبک زندگی، تبلیغات وسیع و تهاجم فرهنگی را نیز باید در این مقوله به درستی بررسی کرد.   

عجیب نیست در جامعه ای که هم در حافظه تاریخی خود و هم در آئین و مذهبش سفارش به ازدواج زودهنگام آن هم از نوع ساده اش مورد تاکید بوده، این امر تا این حد مورد بی مهری قرار بگیرد؟

کمرنگ شدن اعتقادات مذهبی، رنگ باختن آداب و رسوم ملی، شکستن قبح ازدواج دیر هنگام، گسترش بی بند و باری هایی نظیر ازدواج سفید و روابط جنسی آزاد بین دختر و پسر از جمله عوملی است که نیاز به ازدواج را در نظر جوانان کاهش داده است.

فرهنگ سازی، مبارزه با اعتقادات مخرب غرب در خصوص ازدواج و آموزش خانواده ها و جوانان و همکاری تمامی نهادها و موسسات فرهنگی تنها راهی است که برای ریشه کنی این معضل می توان به کار بست.